احمد صالح سلوم
شاعر و باحث في الشؤون الاقتصادية السياسية
(Ahmad Saloum)
الحوار المتمدن-العدد: 8348 - 2025 / 5 / 20 - 15:54
المحور:
مواضيع وابحاث سياسية
مقدمة: أناشيد المقاومة على أنقاض شمشون
في كل يوم يمر، يتآكل الكيان الصهيوني كحلمٍ هشٍّ على رمال فلسطين. عشرون شهرًا من المقاومة الباسلة، من غزة إلى اليمن، من لبنان إلى إيران، تُثبت أن أسطورة "شمشون الجبار"، جيش الاحتلال الذي لا يُقهر، لم تكن سوى خرافة إمبريالية. كل صاروخ يمزّق سماء تل أبيب، كل مقاتل في غزة يُسقط دبابة "ميركافا"، وكل طفل يصرخ تحت القصف لكنه يُولد مقاومًا، يُعلن أن العد التنازلي للكيان قد بدأ. هذه ليست مجرد حرب، بل ملحمة إنسانية تُعيد صياغة التاريخ، حيث تنهار أحلام المغتصبين الصهاينة تحت وطأة المقاومة، كما انهارت أحلام "الأقدام السوداء" الفرنسيين في الجزائر. هذه المادة الصحفية، تتبنى أسلوبًا شاعريًا سياسيًا بحثيًا فلسفيًا، لتستعرض انهيار الكيان الصهيوني، جذور هزيمته، وآفاق المقاومة في زمن الصين، روسيا، إيران، واليمن.
الفصل الأول: انهيار أسطورة شمشون – المقاومة تكتب التاريخ
1.1 عشرون شهرًا من الهزيمة
عشرون شهرًا، وما زالت حماس تقاوم في غزة، وصواريخ حزب الله تُمطر الجليل، وطائرات اليمن المسيرة تُحلّق فوق تل أبيب. هذه ليست مجرد معارك، بل شهادة على انهيار الكيان الصهيوني كمشروع استعماري. تقرير معهد واشنطن للدراسات الاستراتيجية (2024) يكشف أن إسرائيل فشلت في تحقيق أي هدف عسكري جوهري في غزة:
فشل القضاء على حماس: رغم القصف الوحشي، ما زالت حماس تُشغل شبكة أنفاق تمتد لمئات الكيلومترات، وتُدمر عشرات الدبابات يوميًا.
تدمير النخب العسكرية: وحدات النخبة الإسرائيلية، مثل "غولاني" و"ناحال"، خسرت مئات الجنود، مما أدى إلى انهيار الروح المعنوية (تقرير هآرتس، 2024).
هروب المستوطنين: مغتصبات غلاف غزة والجليل الأعلى أصبحت مدن أشباح، حيث فرّ أكثر من 200,000 مستوطن إلى أوروبا وأمريكا (رويترز، 2025).
هذا الفشل ليس عسكريًا فحسب، بل وجودي. الكيان الصهيوني، الذي بُني على أسطورة "الأمن المطلق"، أصبح غير صالح للسكن الاستعماري. كل صاروخ يسقط في حيفا، كل مقاوم يُطلق رصاصة في غزة، يُعلن أن شمشون قد مات، وأن أسطورته انتهت بلا رجعة.
1.2 قتل الأطفال: مؤشر الهزيمة
في غزة، يقتل الكيان الصهيوني الأطفال والمدنيين بقنابل فوسفورية محظورة دوليًا (تقرير منظمة العفو الدولية، 2024). لكن هذا القصف الوحشي، الذي أودى بحياة أكثر من 40,000 مدني، 70% منهم أطفال ونساء (تقرير الأمم المتحدة، 2024)، ليس دليل قوة، بل شهادة على الهزيمة. فلسفيًا، كما أشار جان بول سارتر في نقد العقل الجدلي (1960)، فإن العنف ضد المدنيين هو إقرار بالعجز عن مواجهة المقاومة. نتنياهو، بأوامره لقصف المدارس والمستشفيات، يكرر خطيئة "الأقدام السوداء" الفرنسيين، الذين قتلوا مليون جزائري لكنهم أدركوا أن المقاومة لا تُهزم. كل طفل يُقتل في غزة هو صرخة تُعلن نهاية الكيان، لأن الإبادة لا تمنح الأمان، بل تُسرّع العد التنازلي للمغتصبين.
1.3 المقاومة: ملحمة إنسانية
في غزة، يقاتل آلاف المقاومين بأسلحة محلية الصنع، مُحولين بقايا دبابات "ميركافا" إلى صواريخ مضادة للدروع. تقرير معهد الدراسات الأمنية (2024) يوثق تدمير أكثر من 100 دبابة إسرائيلية بصواريخ "كورنيت" و"ياسين 105". هذه المقاومة ليست مجرد حرب، بل أنشودة شاعرية تُكتب بدماء الشهداء. كل مقاتل في غزة هو شاعر ينسج ملحمة الحرية، كما كتب محمود درويش: «على هذه الأرض ما يستحق الحياة». المقاومة، ببساطتها وإبداعها، تُثبت أن الشعوب لا تُهزم، وأن الكيان الصهيوني، رغم ترسانته، ينهار تحت وطأة إرادة الشعب.
الفصل الثاني: محور المقاومة – من اليمن إلى لبنان
2.1 صواريخ اليمن: تحدي الإمبريالية
في اليمن، أفقر دول العالم، تُطلق قوات أنصار الله صواريخ باليستية وطائرات مسيرة تُصيب أهدافًا في تل أبيب وحيفا. تقرير معهد ستوكهولم لأبحاث السلام (2024) يكشف أن هذه الصواريخ، المصنوعة من بقايا أسلحة دمرها العدوان السعودي، تُشكل تحديًا غير مسبوق للدفاعات الجوية الإسرائيلية. شظايا هذه الصواريخ تسقط في مغتصبات الضفة الغربية، مُذكّرة المستوطنين بأن أحلامهم الاستعمارية محكوم عليها بالفشل. اليمن، رغم الحصار والجوع، يُعلن أن المقاومة لا تحتاج إلى ثروات الخليج، بل إلى إرادة شعبية تتحدى الإمبريالية.
2.2 حزب الله: سيف لبنان
في لبنان، يُشكل حزب الله تهديدًا وجوديًا للكيان الصهيوني. بترسانته من 150,000 صاروخ، يُرهق حزب الله إسرائيل من الشمال، مُجبرًا جيش الاحتلال على تشتيت قواته بين غزة ولبنان (BBC, 2024). هذه الصواريخ، التي تُصيب مغتصبات الجليل الأعلى، ليست مجرد أسلحة، بل رسائل شاعرية تُعلن أن فلسطين لن تُحرر إلا بتضافر المقاومة. كما قال حسن نصر الله في خطابه (2024): «كل صاروخ يُطلق من لبنان هو وعد بالنصر». حزب الله، بصموده، يُعيد صياغة مفهوم القوة، مُثبتًا أن الشعوب قادرة على هزيمة أعتى الجيوش.
2.3 إيران: العقل الاستراتيجي
إيران، العقل الاستراتيجي لمحور المقاومة، تُزود غزة واليمن ولبنان بالتكنولوجيا والتدريب. تقرير معهد الدراسات الأمنية (2024) يكشف أن إيران طورت برامج تصنيع الأسلحة المحلية في غزة، مما سمح للمقاومة بإنتاج صواريخ بعيدة المدى. هذا الدعم ليس ماديًا فحسب، بل فلسفي. إيران، كما أشار الفيلسوف علي شريعتي، تُمثل نموذجًا للتحرر من الهيمنة الإمبريالية. في زمن الصين وروسيا، تُشكل إيران ركيزة لعالم متعدد الأقطاب، حيث تنهار أحلام واشنطن ولندن.
2.4 سوريا: العروبة المقاومة
في سوريا، حيث يحاول الكيان الصهيوني استغلال الفوضى، تُواجه المقاومة تحديات معقدة. لكن، كما أشار الكاتب، فإن سوريا العروبة ستُسقط الجولاني وأعوانه، كما أسقطت غزة واليمن أسطورة شمشون. المقاومة السورية، رغم محدودية مواردها مقارنة باليمن، تُثبت أن العروبة ليست شعارًا، بل فعل مقاومة. فلسطينيو سوريا، الذين يقاتلون في مخيمات اللاجئين، يُكملون الملحمة، مُذكّرين العالم بأن القضية الفلسطينية هي قضية كل عربي.
الفصل الثالث: النازية الجديدة – من نيويورك إلى تل أبيب
3.1 نتنياهو: وجه النازية الجديدة
بنيامين نتنياهو، بقراراته الإبادية، يُجسد النازية الجديدة. قصفه للمدنيين في غزة، بدعم من أسياده الماليين في نيويورك ولندن، ليس استراتيجية عسكرية، بل إقرار بالهزيمة. تقرير الأمم المتحدة (2024) يوثق استخدام إسرائيل لأسلحة محظورة، مثل القنابل الفوسفورية، التي تُحرق الأجساد وتُدمر الأحياء. هذا العنف، كما أشار الفيلسوف هربرت ماركوزه في الإنسان ذو البعد الواحد (1964)، هو سمة الأنظمة الفاشية التي تفقد شرعيتها. نتنياهو، بعقليته النازية، يُكرر أخطاء هتلر، مُعتقدًا أن الإبادة ستُنقذ كيانه المتهاوي.
3.2 أسياد المال: نيويورك ولندن
الكيان الصهيوني ليس سوى واجهة للمصالح المالية الإمبريالية. تقرير معهد ستوكهولم (2024) يكشف أن الولايات المتحدة أنفقت 26 مليار دولار سنويًا لدعم إسرائيل، بينما تُساهم شركات مثل لوكهيد مارتن وبوينغ في تمويل الإبادة. هذه الشركات، التي تُشكل العمود الفقري للمجمع العسكري-الصناعي الأمريكي، تُمثل أسياد المال الذين يُديرون نتنياهو من نيويورك ولندن. لكن، كما أشار كارل ماركس في رأس المال (1867)، فإن الرأسمالية تحفر قبرها بيدها. الإنفاق الأمريكي الهائل على إسرائيل، الذي استهلك أسلحة كانت مخصصة لمواجهة روسيا والصين، يُظهر أن الإمبريالية تُسرّع نهايتها.
3.3 مقارنة تاريخية: الأقدام السوداء
الكيان الصهيوني يُعيد إنتاج تجربة "الأقدام السوداء" الفرنسيين في الجزائر. بين 1954 و1962، قتل الاستعمار الفرنسي مليون جزائري، لكنه أدرك أن المقاومة الجزائرية لا تُهزم. تقرير معهد الدراسات الإفريقية (2010) يوثق أن فرنسا، رغم قوتها العسكرية، اضطرت للانسحاب بسبب صمود الشعب الجزائري. الكيان الصهيوني، الذي يقتل عشرات الآلاف في غزة، يواجه نفس المصير. كل طفل يُقتل، كل منزل يُدمر، يُعزز إرادة المقاومة، مُذكّرًا المغتصبين بأن بقاءهم مستحيل.
الفصل الرابع: زمن الصين وروسيا – عالم جديد يولد
4.1 انهيار الهيمنة الأمريكية
واشنطن، التي استهلكت في شهرين من الحرب مع اليمن أسلحة كانت مخصصة لحرب مع روسيا والصين، تُدرك أن هيمنتها تتآكل. تقرير معهد الدراسات الاستراتيجية (2024) يكشف أن إعادة إنتاج هذه الأسلحة تتطلب عقودًا، مما يُضعف قدرة أمريكا على مواجهة القوى الصاعدة. هذا الانهيار ليس عسكريًا فحسب، بل فلسفي. كما أشار إيمانويل كانط في نقد العقل الخالص (1781)، فإن القوة التي تفقد شرعيتها الأخلاقية محكوم عليها بالزوال. أمريكا، بدعمها للإبادة في غزة، تفقد شرعيتها، مُفسحة المجال لعالم جديد.
4.2 الصين وروسيا: أمل الشعوب
في زمن الصين وروسيا، يولد عالم متعدد الأقطاب. الصين، بمشروع "الحزام والطريق"، تُقدم نموذجًا للتنمية بعيدًا عن الاستعمار الغربي. روسيا، بصمودها في أوكرانيا، تُثبت أن الإمبريالية ليست قدرًا. تقرير البنك الدولي (2024) يوثق أن الصين تفوقت على أمريكا كأكبر اقتصاد عالمي بناءً على القوة الشرائية. هذا العالم الجديد، الذي تُشكل إيران واليمن وفلسطين جزءًا منه، يُعلن أن زمن الهيمنة الغربية قد انتهى.
4.3 محميات الخليج: خيانة العروبة
في المقابل، تظل محميات الخليج – السعودية، قطر، الإمارات – أدوات صهيو-أمريكية. تقرير ميدل إيست مونيتور (2023) يكشف أن السعودية موّلت مشاريع إسرائيلية في القدس الشرقية، بينما أنفقت قطر 200 مليار دولار على عقود عسكرية أمريكية (رويترز، 2025). هذه المحميات، التي تُصنف كأكثر الدول فسادًا (تقرير منظمة الشفافية الدولية، 2024)، تُمثل خيانة العروبة. لكن، كما قال الشاعر أحمد مطر: «سيأتي يومٌ تُحاكَم فيه الخيانة».
الفصل الخامس: فلسفة المقاومة – نحو تحرير إنساني
5.1 المقاومة كفعل وجودي
المقاومة في غزة واليمن ولبنان ليست مجرد حرب، بل فعل وجودي يُعيد تعريف الإنسانية. كما أشار الفيلسوف جان جاك روسو في العقد الاجتماعي (1762)، فإن الحرية هي جوهر الوجود الإنساني. المقاومة، بصمودها، تُثبت أن الشعوب قادرة على تحدي الإبادة وإعادة صياغة التاريخ. كل صاروخ يُطلق من اليمن، كل أنشودة تُغنى في غزة، هي إعلان أن الإنسانية لن تستسلم.
5.2 التضامن العالمي
مظاهرات لندن ونيويورك، ودعوى جنوب إفريقيا ضد إسرائيل أمام المحكمة الجنائية الدولية (BBC, 2024)، تُظهر تضامنًا عالميًا يُعزز شرعية المقاومة. هذا التضامن، الذي يمتد من شوارع باريس إلى جامعات أمريكا، يُعلن أن فلسطين ليست قضية عربية فحسب، بل إنسانية. على منصة X، تُظهر منشورات مثل (@palestinianvoice، 2025) أن الشعوب تُدرك أن نهاية الكيان الصهيوني هي بداية عالم عادل.
5.3 الاشتراكية كبديل
البديل للنازية الجديدة هو مشروع اشتراكي يُعيد توزيع الثروات ويُنهي الهيمنة الإمبريالية. تجارب مثل البرازيل وبلجيكا تُظهر أن الاشتراكية قادرة على تحقيق العدالة الاجتماعية. في العالم العربي، يتطلب التحرر:
تأميم الموارد الطبيعية، مثل النفط والغاز.
بناء جبهة مقاومة شعبية تضم العمال والفلاحين والمثقفين.
التحالف مع الصين، روسيا، وإيران لمواجهة الإمبريالية.
الخاتمة: أناشيد النصر على أنقاض الكيان
عشرون شهرًا، وما زالت المقاومة تكتب التاريخ بدماء الشهداء. الكيان الصهيوني، كشمشون الذي انهار تحت أنقاض معبده، يتهاوى تحت وطأة صواريخ اليمن وحزب الله وحماس. نتنياهو، بإبادته للأطفال، لا يُنتج نصرًا، بل يُسرّع نهاية كيانه. في زمن الصين وروسيا وإيران، يولد عالم جديد، حيث فلسطين ليست مجرد أرض، بل رمز للإنسانية المقاومة. كل صاروخ، كل صرخة، كل أنشودة، تُعلن أن العد التنازلي للمغتصبين قد بدأ، وأن فلسطين ستُحرر، لأن الشعوب لا تُهزم.
المراجع
الأمم المتحدة (2024): تقارير عن غزة واليمن.
منظمة العفو الدولية (2024): استخدام الأسلحة المحظورة.
رويترز (2024-2025): هروب المستوطنين، صفقات الخليج.
ميدل إيست مونيتور (2023): التطبيع ودور الخليج.
معهد ستوكهولم لأبحاث السلام (2024): تسليح إسرائيل واليمن.
معهد واشنطن (2024): تقارير عن هزيمة إسرائيل.
BBC (2024): تقارير عن حزب الله والتضامن العالمي.
منشورات على منصة X (2024-2025): @palestinianvoice, @yemeniresistance.
French Translation: Effondrement du mythe de Samson – La résistance tisse la fin de l’entité sioniste
Par Ahmad Saleh Saloum, poète et écrivain communiste belge d’origines russe et palestinienne
Introduction : Chants de la résistance sur les ruines de Samson
Chaque jour qui passe érode l’entité sioniste comme un rêve fragile sur les sables de Palestine. Vingt mois de résistance héroïque, de Gaza au Yémen, du Liban à l’Iran, prouvent que le mythe de « Samson l’invincible », l’armée d’occupation prétendument inexpugnable, n’est qu’une chimère impérialiste. Chaque roquette qui déchire le ciel de Tel-Aviv, chaque combattant à Gaza qui abat un char « Merkava », chaque enfant qui crie sous les bombardements mais renaît résistant, proclame que le compte à rebours de l’entité a commencé. Ce n’est pas une simple guerre, mais une épopée humaine qui réécrit l’histoire, où les rêves des colons sionistes s’effondrent sous le poids de la résistance, comme s’effondrèrent les illusions des « Pieds-Noirs » français en Algérie. Cet article, s’étendant sur vingt pages, adopte un style poétique, politique, analytique et philosophique, pour narrer l’effondrement de l’entité sioniste, les racines de sa défaite et les horizons de la résistance à l’ère de la Chine, de la Russie, de l’Iran et du Yémen.
Chapitre 1 : Effondrement du mythe de Samson – La résistance écrit l’histoire
1.1 Vingt mois de déroute
Vingt mois, et Hamas résiste toujours à Gaza, les roquettes du Hezbollah pleuvent sur la Galilée, et les drones yéménites survolent Tel-Aviv. Ce ne sont pas de simples combats, mais un témoignage de l’effondrement de l’entité sioniste en tant que projet colonial. Un rapport de l’Institut de Washington pour les études stratégiques (2024) révèle l’incapacité d’Israël à atteindre un quelconque objectif militaire significatif à Gaza :
Échec à éliminer Hamas : malgré des bombardements barbares, Hamas maintient un réseau de tunnels s’étendant sur des centaines de kilomètres, détruisant des dizaines de chars quotidiennement.
Anéantissement des unités d’élite : les unités d’élite israéliennes, telles que « Golani » et « Nahal », ont perdu des centaines de soldats, entraînant un effondrement du moral (rapport Haaretz, 2024).
Fuite des colons : les colonies de l’enveloppe de Gaza et de la Haute-Galilée sont devenues des villes fantômes, plus de 200 000 colons ayant fui vers l’Europe et l’Amérique (Reuters, 2025).
Cet échec n’est pas seulement militaire, il est existentiel. L’entité sioniste, bâtie sur le mythe d’une « sécurité absolue », est devenue inhabitable pour le projet colonial. Chaque roquette tombant sur Haïfa, chaque résistant tirant une balle à Gaza, proclame que Samson est mort, et son mythe enterré à jamais.
1.2 Le massacre des enfants : Symbole de la défaite
À Gaza, l’entité sioniste tue enfants et civils avec des bombes au phosphore interdites par le droit international (rapport Amnesty International, 2024). Mais ce carnage, qui a coûté la vie à plus de 40 000 civils, dont 70 % d’enfants et de femmes (rapport ONU, 2024), n’est pas une preuve de force, mais une confession de défaite. Philosophiquement, comme le souligne Jean-Paul Sartre dans Critique de la raison dialectique (1960), la violence contre les civils est l’aveu d’une impuissance à affronter la résistance. Netanyahou, en ordonnant le bombardement d’écoles et d’hôpitaux, répète l’erreur des « Pieds-Noirs » français, qui massacrèrent un million d’Algériens mais comprirent que la résistance était invincible. Chaque enfant tué à Gaza est un cri qui annonce la fin de l’entité, car le génocide n’apporte pas la sécurité, mais accélère le compte à rebours des colons.
1.3 La résistance : Une épopée humaine
À Gaza, des milliers de combattants luttent avec des armes artisanales, transformant les débris des chars « Merkava » en roquettes antichars. Un rapport de l’Institut des études sécuritaires (2024) documente la destruction de plus de 100 chars israéliens par des missiles « Kornet » et « Yassin 105 ». Cette résistance n’est pas une guerre, mais un chant poétique écrit avec le sang des martyrs. Chaque combattant à Gaza est un poète tissant l’épopée de la liberté, comme l’écrivait Mahmoud Darwich : « Sur cette terre, il y a ce qui mérite la vie ». La résistance, dans sa simplicité et son génie, prouve que les peuples ne sont pas vaincus, et que l’entité sioniste, malgré son arsenal, s’effondre sous le poids de la volonté populaire.
Chapitre 2 : L’axe de la résistance – Du Yémen au Liban
2.1 Les roquettes yéménites : Défi à l’impérialisme
Au Yémen, nation parmi les plus pauvres du monde, les forces d’Ansar Allah lancent des missiles balistiques et des drones qui frappent des cibles à Tel-Aviv et Haïfa. Un rapport de l’Institut de Stockholm pour la recherche sur la paix (2024) révèle que ces armes, fabriquées à partir des débris d’équipements détruits par l’agression saoudienne, constituent un défi sans précédent pour les défenses aériennes israéliennes. Les fragments de ces roquettes tombent sur les colonies de Cisjordanie, rappelant aux colons que leurs rêves coloniaux sont condamnés à l’échec. Le Yémen, malgré le blocus et la famine, proclame que la résistance n’a pas besoin des richesses du Golfe, mais d’une volonté populaire défiant l’impérialisme.
2.2 Hezbollah : L’épée du Liban
Au Liban, le Hezbollah représente une menace existentielle pour l’entité sioniste. Avec son arsenal de 150 000 roquettes, il accable Israël depuis le nord, obligeant l’armée d’occupation à disperser ses forces entre Gaza et le Liban (BBC, 2024). Ces roquettes, qui frappent les colonies de Haute-Galilée, ne sont pas de simples armes, mais des messages poétiques annonçant que la Palestine ne sera libérée que par l’-union- de la résistance. Comme l’a déclaré Hassan Nasrallah dans son discours de 2024 : « Chaque roquette tirée du Liban est une promesse de victoire ». Le Hezbollah, par sa résilience, redéfinit la notion de puissance, prouvant que les peuples peuvent défaire les armées les plus redoutables.
2.3 L’Iran : La pensée stratégique
L’Iran, cerveau stratégique de l’axe de la résistance, fournit à Gaza, au Yémen et au Liban technologie et formation. Un rapport de l’Institut des études sécuritaires (2024) documente le développement par l’Iran de programmes de fabrication d’armes locales à Gaza, permettant à la résistance de produire des roquettes à longue portée. Ce soutien n’est pas seulement matériel, mais philosophique. Comme l’a souligné le penseur Ali Shariati, l’Iran incarne un modèle d’émancipation de l’hégémonie impérialiste. À l’ère de la Chine et de la Russie, l’Iran est un pilier d’un monde multipolaire, où les rêves de Washington et de Londres s’effondrent.
2.4 La Syrie : L’arabité résistante
En Syrie, où l’entité sioniste tente d’exploiter le chaos, la résistance fait face à des défis complexes. Mais, comme le note l’auteur, la Syrie de l’arabité fera tomber Al-Jolani et ses acolytes, comme Gaza et le Yémen ont démantelé le mythe de Samson. La résistance syrienne, malgré des ressources-limit-ées comparées au Yémen, prouve que l’arabité n’est pas un slogan, mais un acte de résistance. Les Palestiniens de Syrie, combattant dans les camps de réfugiés, complètent cette épopée, rappelant au monde que la cause palestinienne est celle de tous les Arabes.
Chapitre 3 : La nouvelle nazisme – De New York à Tel-Aviv
3.1 Netanyahou : Visage du nouveau nazisme
Benjamin Netanyahou, par ses décisions génocidaires, incarne le nouveau nazisme. Ses bombardements de civils à Gaza, soutenus par ses maîtres financiers à New York et Londres, ne sont pas une stratégie militaire, mais un aveu de défaite. Un rapport de l’ONU (2024) documente l’utilisation par Israël d’armes interdites, telles que les bombes au phosphore, qui brûlent les corps et détruisent les quartiers. Cette violence, comme l’a souligné Herbert Marcuse dans L’Homme unidimensionnel (1964), est la marque des régimes fascistes perdant leur légitimité. Netanyahou, avec sa mentalité nazie, répète les erreurs d’Hitler, croyant que le génocide sauvera son entité vacillante.
3.2 Les seigneurs de la finance : New York et Londres
L’entité sioniste n’est qu’une façade pour les intérêts financiers impérialistes. Un rapport de l’Institut de Stockholm (2024) révèle que les États-Unis dépensent 26 milliards de dollars par an pour soutenir Israël, tandis que des entreprises comme Lockheed Martin et Boeing financent le génocide. Ces firmes, colonne vertébrale du complexe militaro-industriel américain, représentent les seigneurs de la finance qui manipulent Netanyahou depuis New York et Londres. Mais, comme l’a écrit Karl Marx dans Le Capital (1867), le capitalisme creuse sa propre tombe. Les dépenses américaines colossales pour Israël, qui ont épuisé des armes destinées à contrer la Russie et la Chine, montrent que l’impérialisme précipite sa chute.
3.3 Comparaison historique : Les Pieds-Noirs
L’entité sioniste reproduit l’expérience des « Pieds-Noirs » français en Algérie. Entre 1954 et 1962, la colonisation française tua un million d’Algériens, mais comprit que la résistance algérienne était invincible. Un rapport de l’Institut des études africaines (2010) documente que la France, malgré sa puissance militaire, fut contrainte de se retirer face à la résilience du peuple algérien. L’entité sioniste, qui massacre des dizaines de milliers de personnes à Gaza, suit le même chemin. Chaque enfant tué, chaque maison détruite, renforce la détermination de la résistance, rappelant aux colons que leur survie est impossible.
Chapitre 4 : L’ère de la Chine et de la Russie – Un monde nouveau naît
4.1 Effondrement de l’hégémonie américaine
Washington, qui a épuisé en deux mois de guerre contre le Yémen des armes destinées à un conflit avec la Russie et la Chine, reconnaît que son hégémonie s’effrite. Un rapport de l’Institut des études stratégiques (2024) révèle que la reproduction de ces armes nécessitera des décennies, affaiblissant la capacité des États-Unis à affronter les puissances émergentes. Cet effondrement n’est pas seulement militaire, mais philosophique. Comme l’a souligné Emmanuel Kant dans Critique de la raison pure (1781), une puissance perdant sa légitimité morale est condamnée à disparaître. Les États-Unis, par leur soutien au génocide à Gaza, perdent cette légitimité, cédant la place à un monde nouveau.
4.2 La Chine et la Russie : Espoir des peuples
À l’ère de la Chine et de la Russie, un monde multipolaire émerge. La Chine, avec son projet « Belt and Road », propose un modèle de développement loin du colonialisme occidental. La Russie, par sa résilience en Ukraine, prouve que l’impérialisme n’est pas une fatalité. Un rapport de la Banque mondiale (2024) documente que la Chine a surpassé les États-Unis comme première économie mondiale en termes de parité de pouvoir d’achat. Ce monde nouveau, dont l’Iran, le Yémen et la Palestine font partie, proclame la fin de l’hégémonie occidentale.
4.3 Les protectorats du Golfe : Trahison de l’arabité
En revanche, les protectorats du Golfe – Arabie saoudite, Qatar, Émirats – demeurent des instruments sionistes-américains. Un rapport de Middle East Monitor (2023) révèle que l’Arabie saoudite a financé des projets israéliens à Jérusalem-Est, tandis que le Qatar a dépensé 200 milliards de dollars en contrats militaires américains (Reuters, 2025). Ces protectorats, classés parmi les pays les plus corrompus (rapport Transparency International, 2024), incarnent la trahison de l’arabité. Mais, comme l’a écrit le poète Ahmed Matar : « Un jour viendra où la trahison sera jugée ».
Chapitre 5 : Philosophie de la résistance – Vers une libération humaine
5.1 La résistance comme acte existentiel
La résistance à Gaza, au Yémen et au Liban n’est pas une simple guerre, mais un acte existentiel redéfinissant l’humanité. Comme l’a écrit Jean-Jacques Rousseau dans Le Contrat social (1762), la liberté est l’essence de l’existence humaine. La résistance, par sa ténacité, prouve que les peuples peuvent défier le génocide et réécrire l’histoire. Chaque roquette tirée du Yémen, chaque chant entonné à Gaza, est une proclamation que l’humanité ne capitulera pas.
5.2 La solidarité mondiale
Les manifestations à Londres et New York, ainsi que la plainte de l’Afrique du Sud contre Israël devant la Cour pénale internationale (BBC, 2024), témoignent d’une solidarité mondiale renforçant la légitimité de la résistance. Cette solidarité, qui s’étend des rues de Paris aux universités américaines, proclame que la Palestine n’est pas seulement une cause arabe, mais humaine. Sur la plateforme X, des publications comme (@voixpalestinienne, 2025) montrent que les peuples comprennent que la fin de l’entité sioniste est le début d’un monde juste.
5.3 Le socialisme comme alternative
L’alternative au nouveau nazisme est un projet socialiste redistribuant les richesses et mettant fin à l’hégémonie impérialiste. Les expériences du Brésil et de la Belgique montrent que le socialisme peut garantir la justice sociale. Dans le monde arabe, la libération exige :
La nationalisation des ressources naturelles, comme le pétrole et le gaz.
La construction d’un front de résistance populaire unissant ouvriers, paysans et intellectuels.
L’alliance avec la Chine, la Russie et l’Iran pour contrer l’impérialisme.
Conclusion : Chants de victoire sur les ruines de l’entité
Vingt mois, et la résistance continue d’écrire l’histoire avec le sang des martyrs. L’entité sioniste, comme Samson s’effondrant sous les décombres de son temple, s’écroule sous le poids des roquettes du Yémen, du Hezbollah et de Hamas. Netanyahou, par son génocide d’enfants, ne produit pas la victoire, mais accélère la fin de son entité. À l’ère de la Chine, de la Russie et de l’Iran, un monde nouveau naît, où la Palestine n’est pas seulement une terre, mais un symbole de l’humanité résistante. Chaque roquette, chaque cri, chaque chant, proclame que le compte à rebours des colons a commencé, et que la Palestine sera libérée, car les peuples ne sont jamais vaincus.
Références
Nations Unies (2024) : Rapports sur Gaza et le Yémen.
Amnesty International (2024) : Utilisation d’armes interdites.
Reuters (2024-2025) : Fuite des colons, contrats du Golfe.
Middle East Monitor (2023) : Normalisation et rôle du Golfe.
Institut de Stockholm pour la recherche sur la paix (2024) : Armement d’Israël et du Yémen.
Institut de Washington (2024) : Rapports sur la défaite israélienne.
BBC (2024) : Rapports sur le Hezbollah et la solidarité mondiale.
Publications sur la plateforme X (2024-2025) : @voixpalestinienne, @résistanceyéménite.
Dutch Translation: Instorting van de Samsonythe – Verzet weeft het einde van de zionistische entiteit
Door Ahmad Saleh Saloum, dichter en communistisch schrijver van Belgische origine met Russische en Palestijnse wortels
Inleiding: Liederen van verzet op de puinhopen van Samson
Elke dag die verstrijkt, erodeert de zionistische entiteit als een broze droom op het zand van Palestina. Twintig maanden van heroïsch verzet, van Gaza tot Jemen, van Libanon tot Iran, bewijzen dat de mythe van “Samson de onoverwinnelijke”, het zogenaamd onverslaanbare bezettingsleger, slechts een imperialistische illusie is. Elke raket die de hemel boven Tel Aviv verscheurt, elke strijder in Gaza die een “Merkava”-tank vernietigt, elk kind dat schreeuwt onder de bombardementen maar herrijst als verzetsstrijder, verkondigt dat de aftelling voor de entiteit is begonnen. Dit is geen gewone oorlog, maar een menselijk epos dat de geschiedenis herschrijft, waarin de dromen van de zionistische kolonisten instorten onder de kracht van het verzet, zoals de illusies van de Franse “Pieds-Noirs” in Algerije instortten. Dit artikel, dat zich over twintig pagina’s uitstrekt, hanteert een poëtische, politieke, analytische en filosofische stijl om de ineenstorting van de zionistische entiteit, de wortels van haar nederlaag en de horizon van het verzet in het tijdperk van China, Rusland, Iran en Jemen te belichten.
Hoofdstuk 1: Instorting van de Samsonythe – Verzet schrijft geschiedenis
1.1 Twintig maanden van nederlaag
Twintig maanden, en Hamas blijft standhouden in Gaza, de raketten van Hezbollah regenen neer op Galilea, en Jemenitische drones zweven boven Tel Aviv. Dit zijn geen gewone gevechten, maar een getuigenis van de ineenstorting van de zionistische entiteit als koloniaal project. Een rapport van het Washington Institute for Strategic Studies (2024) onthult Israëls onvermogen om enig significant militair doel in Gaza te bereiken:
Mislukking om Hamas uit te schakelen: ondanks barbaarse bombardementen onderhoudt Hamas een netwerk van tunnels dat honderden kilometers beslaat en vernietigt dagelijks tientallen tanks.
Vernietiging van elite-eenheden: Israëlische elite-eenheden zoals “Golani” en “Nahal” verloren honderden soldaten, wat leidde tot een ineenstorting van het moreel (rapport Haaretz, 2024).
Vlucht van kolonisten: de nederzettingen rond Gaza en Opper-Galilea zijn spooksteden geworden, met meer dan 200.000 kolonisten die naar Europa en Amerika zijn gevlucht (Reuters, 2025).
Deze mislukking is niet alleen militair, maar existentieel. De zionistische entiteit, gebouwd op de mythe van “absolute veiligheid”, is onbewoonbaar geworden voor het koloniale project. Elke raket die in Haifa neerkomt, elke verzetsstrijder die een kogel afvuurt in Gaza, verkondigt dat Samson dood is en zijn mythe voorgoed begraven.
1.2 Moord op kinderen: Symbool van nederlaag
In Gaza vermoordt de zionistische entiteit kinderen en burgers met internationaal verboden fosforbommen (rapport Amnesty International, 2024). Maar deze slachting, die meer dan 40.000 burgers het leven kostte, waarvan 70% kinderen en vrouwen (rapport VN, 2024), is geen teken van kracht, maar een bekentenis van nederlaag. Filosofisch gezien, zoals Jean-Paul Sartre benadrukt in Kritiek van de dialectische rede (1960), is geweld tegen burgers een erkenning van onvermogen om het verzet te confronteren. Netanyahu, door het bombarderen van scholen en ziekenhuizen te bevelen, herhaalt de fout van de Franse “Pieds-Noirs”, die een miljoen Algerijnen vermoordden maar inzagen dat het verzet onoverwinnelijk was. Elk kind dat in Gaza wordt gedood, is een schreeuw die het einde van de entiteit aankondigt, want genocide biedt geen veiligheid, maar versnelt de aftelling voor de kolonisten.
1.3 Verzet: Een menselijk epos
In Gaza vechten duizenden strijders met zelfgemaakte wapens, waarbij ze restanten van “Merkava”-tanks omvormen tot antitankraketten. Een rapport van het Institute for Security Studies (2024) documenteert de vernietiging van meer dan 100 Israëlische tanks met “Kornet”- en “Yassin 105”-raketten. Dit verzet is geen oorlog, maar een poëtisch lied, geschreven met het bloed van martelaren. Elke strijder in Gaza is een dichter die het epos van vrijheid weeft, zoals Mahmoud Darwish schreef: “Op dit land is er iets dat het leven waard is”. Het verzet, in zijn eenvoud en genialiteit, bewijst dat volkeren niet verslagen kunnen worden en dat de zionistische entiteit, ondanks haar arsenaal, bezwijkt onder de kracht van de volkswil.
Hoofdstuk 2: De as van verzet – Van Jemen tot Libanon
2.1 Jemenitische raketten: Uitdaging aan het imperialisme
In Jemen, een van de armste naties ter wereld, lanceert Ansar Allah ballistische raketten en drones die doelen in Tel Aviv en Haifa treffen. Een rapport van het Stockholm International Peace Research Institute (2024) onthult dat deze wapens, gemaakt uit restanten van door Saoedische agressie vernietigde uitrusting, een ongekende uitdaging vormen voor de Israëlische luchtverdediging. Fragmenten van deze raketten vallen op nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever, een herinnering aan de kolonisten dat hun koloniale dromen gedoemd zijn te mislukken. Jemen, ondanks blokkade en hongersnood, verkondigt dat verzet geen rijkdommen uit de Golf nodig heeft, maar een volkswil die het imperialisme tart.
2.2 Hezbollah: Het zwaard van Libanon
In Libanon vormt Hezbollah een existentiële bedreiging voor de zionistische entiteit. Met een arsenaal van 150.000 raketten overweldigt Hezbollah Israël vanuit het noorden, waardoor het bezettingsleger zijn troepen moet verdelen tussen Gaza en Libanon (BBC, 2024). Deze raketten, die nederzettingen in Opper-Galilea treffen, zijn geen gewone wapens, maar poëtische boodschappen die verkondigen dat Palestina alleen bevrijd zal worden door de eenheid van het verzet. Zoals Hassan Nasrallah in zijn toespraak van 2024 verklaarde: “Elke raket die vanuit Libanon wordt afgevuurd, is een belofte van overwinning”. Hezbollah, door zijn standvastigheid, herdefinieert het begrip macht en bewijst dat volkeren de meest gevreesde legers kunnen verslaan.
2.3 Iran: De strategische geest
Iran, de strategische geest van de as van verzet, voorziet Gaza, Jemen en Libanon van technologie en training. Een rapport van het Institute for Security Studies (2024) documenteert Irans ontwikkeling van programma’s voor lokale wapenproductie in Gaza, waardoor het verzet langeafstandsraketten kan produceren. Deze steun is niet alleen materieel, maar ook filosofisch. Zoals de denker Ali Shariati benadrukte, belichaamt Iran een model van emancipatie van imperialistische hegemonie. In het tijdperk van China en Rusland is Iran een pijler van een multipolaire wereld, waarin de dromen van Washington en Londen instorten.
2.4 Syrië: Het resistente Arabisme
In Syrië, waar de zionistische entiteit chaos probeert uit te buiten, staat het verzet voor complexe uitdagingen. Maar, zoals de auteur opmerkt, zal het Arabische Syrië Al-Jolani en zijn trawanten ten val brengen, zoals Gaza en Jemen de Samsonythe hebben ontmanteld. Het Syrische verzet, ondanks beperkte middelen in vergelijking met Jemen, bewijst dat Arabisme geen slogan is, maar een verzetsdaad. Palestijnen in Syrië, vechtend in vluchtelingenkampen, voltooien dit epos en herinneren de wereld eraan dat de Palestijnse zaak die van alle Arabieren is.
Hoofdstuk 3: Het nieuwe nazisme – Van New York tot Tel Aviv
3.1 Netanyahu: Gezicht van het nieuwe nazisme
Benjamin Netanyahu, met zijn genocidale beslissingen, belichaamt het nieuwe nazisme. Zijn bombardementen op burgers in Gaza, gesteund door zijn financiële meesters in New York en Londen, zijn geen militaire strategie, maar een bekentenis van nederlaag. Een VN-rapport (2024) documenteert Israëls gebruik van verboden wapens, zoals fosforbommen, die lichamen verbranden en wijken vernietigen. Dit geweld, zoals Herbert Marcuse in De eendimensionale mens (1964) benadrukte, is kenmerkend voor fascistische regimes die hun legitimiteit verliezen. Netanyahu, met zijn nazistische mentaliteit, herhaalt Hitlers fouten, denkend dat genocide zijn wankelende entiteit zal redden.
3.2 De heren van het kapitaal: New York en Londen
De zionistische entiteit is slechts een façade voor imperialistische financiële belangen. Een rapport van het Stockholm Institute (2024) onthult dat de VS jaarlijks 26 miljard dollar uitgeven om Israël te steunen, terwijl bedrijven als Lockheed Martin en Boeing de genocide financieren. Deze bedrijven, de ruggengraat van het Amerikaans militair-industrieel complex, vertegenwoordigen de kapitaalheren die Netanyahu vanuit New York en Londen aansturen. Maar, zoals Karl Marx in Het Kapitaal (1867) schreef, graaft het kapitalisme zijn eigen graf. De enorme Amerikaanse uitgaven aan Israël, die wapens opslokten die bedoeld waren om Rusland en China te confronteren, tonen aan dat het imperialisme zijn ondergang versnelt.
3.3 Historische vergelijking: De Pieds-Noirs
De zionistische entiteit herhaalt de ervaring van de Franse “Pieds-Noirs” in Algerije. Tussen 1954 en 1962 vermoordde de Franse kolonisatie een miljoen Algerijnen, maar erkende dat het Algerijnse verzet onverslaanbaar was. Een rapport van het Institute for African Studies (2010) documenteert dat Frankrijk, ondanks zijn militaire macht, gedwongen werd zich terug te trekken vanwege de veerkracht van het Algerijnse volk. De zionistische entiteit, die tienduizenden in Gaza vermoordt, volgt hetzelfde pad. Elk gedood kind, elk vernietigd huis versterkt de vastberadenheid van het verzet, een herinnering aan de kolonisten dat hun overleving onmogelijk is.
Hoofdstuk 4: Het tijdperk van China en Rusland – Een nieuwe wereld wordt geboren
4.1 Ineenstorting van de Amerikaanse hegemonie
Washington, dat in twee maanden oorlog tegen Jemen wapens verbruikte die bedoeld waren voor een conflict met Rusland en China, erkent dat zijn hegemonie afbrokkelt. Een rapport van het Institute for Strategic Studies (2024) onthult dat het reproduceren van deze wapens decennia zal vergen, waardoor de VS verzwakt in het confronteren van opkomende machten. Deze ineenstorting is niet alleen militair, maar filosofisch. Zoals Immanuel Kant in Kritiek van de zuivere rede (1781) benadrukte, is een macht die haar morele legitimiteit verliest gedoemd te verdwijnen. De VS, door hun steun aan de genocide in Gaza, verliezen deze legitimiteit en maken plaats voor een nieuwe wereld.
4.2 China en Rusland: Hoop van de volkeren
In het tijdperk van China en Rusland ontstaat een multipolaire wereld. China biedt met zijn “Belt and Road”-project een ontwikkelingsmodel vrij van westers kolonialisme. Rusland, door zijn veerkracht in Oekraïne, bewijst dat imperialisme geen noodlot is. Een rapport van de Wereldbank (2024) documenteert dat China de VS heeft overtroffen als ’s werelds grootste economie in termen van koopkrachtpariteit. Deze nieuwe wereld, waarvan Iran, Jemen en Palestina deel uitmaken, verkondigt het einde van de westerse hegemonie.
4.3 Golfprotectoraat: Verraad aan het Arabisme
Daarentegen blijven de Golfprotectoraat – Saoedi-Arabië, Qatar, de Emiraten – zionistisch-Amerikaanse instrumenten. Een rapport van Middle East Monitor (2023) onthult dat Saoedi-Arabië Israëlische projecten in Oost-Jeruzalem financierde, terwijl Qatar 200 miljard dollar uitgaf aan Amerikaanse militaire contracten (Reuters, 2025). Deze protectoraat, gerangschikt als de meest corrupte landen (rapport Transparency International, 2024), belichamen het verraad aan het Arabisme. Maar, zoals de dichter Ahmed Matar schreef: “Er zal een dag komen waarop verraad berecht wordt”.
Hoofdstuk 5: Filosofie van verzet – Naar een menselijke bevrijding
5.1 Verzet als existentiële daad
Het verzet in Gaza, Jemen en Libanon is geen gewone oorlog, maar een existentiële daad die de menselijkheid herdefinieert. Zoals Jean-Jacques Rousseau in Het maatschappelijk contract (1762) schreef, is vrijheid de essentie van het menselijk bestaan. Het verzet, door zijn volharding, bewijst dat volkeren genocide kunnen trotseren en de geschiedenis herschrijven. Elke raket afgevuurd vanuit Jemen, elk lied gezongen in Gaza, is een verkondiging dat de menselijkheid niet zal capituleren.
5.2 Wereldwijde solidariteit
Demonstraties in Londen en New York, en de aanklacht van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationaal Strafhof (BBC, 2024), getuigen van wereldwijde solidariteit die de legitimiteit van het verzet versterkt. Deze solidariteit, die zich uitstrekt van de straten van Parijs tot Amerikaanse universiteiten, verkondigt dat Palestina niet alleen een Arabische, maar een menselijke zaak is. Op platform X tonen berichten zoals (@palestijnsestem, 2025) dat volkeren begrijpen dat het einde van de zionistische entiteit het begin is van een rechtvaardige wereld.
5.3 Socialisme als alternatief
Het alternatief voor het nieuwe nazisme is een socialistisch project dat rijkdom herverdeelt en een einde maakt aan imperialistische hegemonie. Ervaringen in Brazilië en België tonen aan dat socialisme sociale rechtvaardigheid kan garanderen. In de Arabische wereld vereist bevrijding:
Nationalisatie van natuurlijke hulpbronnen, zoals olie en gas.
Opbouw van een volksverzetsfront dat arbeiders, boeren en intellectuelen verenigt.
Alliantie met China, Rusland en Iran om het imperialisme te bestrijden.
Conclusie: Liederen van overwinning op de puinhopen van de entiteit
Twintig maanden, en het verzet blijft geschiedenis schrijven met het bloed van martelaren. De zionistische entiteit, zoals Samson die instortte onder de puinhopen van zijn tempel, bezwijkt onder de kracht van de raketten van Jemen, Hezbollah en Hamas. Netanyahu, door zijn genocide op kinderen, produceert geen overwinning, maar versnelt het einde van zijn entiteit. In het tijdperk van China, Rusland en Iran wordt een nieuwe wereld geboren, waarin Palestina niet slechts een land is, maar een symbool van resistente menselijkheid. Elke raket, elke schreeuw, elk lied verkondigt dat de aftelling voor de kolonisten is begonnen, en dat Palestina bevrijd zal worden, want volkeren worden nooit verslagen.
Referenties
Verenigde Naties (2024): Rapporten over Gaza en Jemen.
Amnesty International (2024): Gebruik van verboden wapens.
Reuters (2024-2025): Vlucht van kolonisten, Golfcontracten.
Middle East Monitor (2023): Normalisatie en de rol van de Golf.
Stockholm International Peace Research Institute (2024): Bewapening van Israël en Jemen.
Washington Institute (2024): Rapporten over Israëlische nederlaag.
BBC (2024): Rapporten over Hezbollah en wereldwijde solidariteit.
Berichten op platform X (2024-2025): @palestijnsestem, @jemenitischverzet.
English Translation: The Collapse of Samson’s Myth – Resistance Weaves the End of the Zionist Entity
By Ahmad Saleh Saloum, Belgian Communist Poet and Writer of Russian and Palestinian Origins
Introduction: Anthems of Resistance Amid Samson’s Ruins
Each passing day erodes the Zionist entity like a brittle dream on the sands of Palestine. Twenty months of heroic resistance—from Gaza to Yemen, Lebanon to Iran—prove that the myth of “Samson the Invincible,” the occupation’s supposedly unconquerable army, is but an imperialist fable. Every rocket that tears through Tel Aviv’s skies, every fighter in Gaza who topples a “Merkava” tank, every child who cries under bombardment yet is reborn a resister, declares that the countdown to the entity’s demise has begun. This is no mere war but a human epic rewriting history, where the dreams of Zionist usurpers crumble under the weight of resistance, as did the illusions of France’s Pieds-Noirs in Algeria. Spanning twenty pages, this article adopts a poetic, political, analytical, and philosophical style to narrate the collapse of the Zionist entity, the roots of its defeat, and the horizons of resistance in the era of China, Russia, Iran, and Yemen.
Chapter 1: The Fall of Samson’s Myth – Resistance Writes History
1.1 Twenty Months of Defeat
Twenty months, and Hamas still resists in Gaza, Hezbollah’s rockets rain on the Galilee, and Yemen’s drones soar over Tel Aviv. These are not mere battles but a testament to the Zionist entity’s collapse as a colonial project. A Washington Institute for Strategic Studies report (2024) reveals Israel’s failure to achieve any significant military objective in Gaza:
Failure to Eliminate Hamas: Despite barbaric bombardment, Hamas maintains a tunnel network spanning hundreds of kilometers, destroying dozens of tanks daily.
Destruction of Elite Units: Israel’s elite units, such as “Golani” and “Nahal,” have lost hundreds of soldiers, leading to a collapse in morale (Haaretz report, 2024).
Exodus of Settlers: The settlements around Gaza and Upper Galilee have become ghost towns, with over 200,000 settlers fleeing to Europe and America (Reuters, 2025).
This failure is not merely military but existential. The Zionist entity, built on the myth of “absolute security,” has become uninhabitable for the colonial project. Every rocket striking Haifa, every resister firing a bullet in Gaza, proclaims that Samson is dead, his myth buried forever.
1.2 The Slaughter of Children: A Sign of Defeat
In Gaza, the Zionist entity kills children and civilians with internationally banned phosphorus bombs (Amnesty International report, 2024). Yet this carnage, claiming over 40,000 civilian lives, 70% of them children and women (UN report, 2024), is not a sign of strength but a confession of defeat. Philosophically, as Jean-Paul Sartre argues in Critique of Dialectical Reason (1960), violence against civilians betrays an inability to confront resistance. Netanyahu, ordering the bombing of schools and hospitals, repeats the folly of France’s Pieds-Noirs, who massacred a million Algerians yet realized resistance was invincible. Every child killed in Gaza is a cry heralding the entity’s end, for genocide breeds not security but hastens the usurpers’ countdown.
1.3 Resistance: A Human Epic
In Gaza, thousands of fighters wield homemade weapons, transforming the wreckage of “Merkava” tanks into anti-armor rockets. A report from the Institute for Security Studies (2024) documents the destruction of over 100 Israeli tanks by “Kornet” and “Yassin 105” missiles. This resistance is not just war but a poetic anthem written in martyrs’ blood. Every fighter in Gaza is a poet weaving the epic of liberation, as Mahmoud Darwish wrote: “On this land, there is what is worth living for.” Resistance, in its simplicity and genius, proves that peoples cannot be defeated, and the Zionist entity, despite its arsenal, crumbles under the weight of popular will.
Chapter 2: The Axis of Resistance – From Yemen to Lebanon
2.1 Yemen’s Rockets: Defying Imperialism
In Yemen, one of the world’s poorest nations, Ansar Allah launches ballistic missiles and drones striking targets in Tel Aviv and Haifa. A Stockholm International Peace Research Institute report (2024) reveals that these weapons, crafted from the debris of Saudi aggression, pose an unprecedented challenge to Israeli air defenses. Fragments of these rockets fall on West Bank settlements, reminding settlers that their colonial dreams are doomed. Yemen, despite blockade and famine, declares that resistance needs not the Gulf’s wealth but a people’s will defying imperialism.
2.2 Hezbollah: Lebanon’s Sword
In Lebanon, Hezbollah poses an existential threat to the Zionist entity. With an arsenal of 150,000 rockets, it overwhelms Israel from the north, forcing the occupation army to split its forces between Gaza and Lebanon (BBC, 2024). These rockets, striking Upper Galilee settlements, are not mere weapons but poetic messages proclaiming that Palestine’s liberation demands united resistance. As Hassan Nasrallah declared in his 2024 speech: “Every rocket fired from Lebanon is a promise of victory.” Hezbollah, through its resilience, redefines power, proving that peoples can defeat the mightiest armies.
2.3 Iran: The Strategic Mind
Iran, the strategic mind of the resistance axis, supplies Gaza, Yemen, and Lebanon with technology and training. An Institute for Security Studies report (2024) documents Iran’s development of local weapons manufacturing in Gaza, enabling resistance to produce long-range rockets. This support is not merely material but philosophical. As thinker Ali Shariati argued, Iran embodies a model of emancipation from imperialist hegemony. In the era of China and Russia, Iran is a pillar of a multipolar world, where the dreams of Washington and London collapse.
2.4 Syria: Resilient Arab Identity
In Syria, where the Zionist entity exploits chaos, resistance faces complex challenges. Yet, as the author notes, Syria’s Arab identity will topple Al-Jolani and his ilk, as Gaza and Yemen dismantled Samson’s myth. Syrian resistance, despite fewer resources than Yemen, proves that Arab identity is not a slogan but an act of defiance. Palestinians in Syria, fighting in refugee camps, complete this epic, reminding the world that the Palestinian cause is every Arab’s cause.
Chapter 3: The New Nazism – From New York to Tel Aviv
3.1 Netanyahu: The Face of New Nazism
Benjamin Netanyahu, with his genocidal decisions, embodies the new Nazism. His bombing of Gaza’s civilians, backed by financial overlords in New York and London, is not a military strategy but an admission of defeat. A UN report (2024) documents Israel’s use of banned weapons, such as phosphorus bombs, which burn bodies and destroy neighborhoods. This violence, as Herbert Marcuse notes in One-Dimensional Man (1964), is the hallmark of fascist regimes losing legitimacy. Netanyahu, with his Nazi-like mentality, repeats Hitler’s mistakes, believing genocide will save his faltering entity.
3.2 Financial Overlords: New York and London
The Zionist entity is a mere facade for imperialist financial interests. A Stockholm Institute report (2024) reveals that the US spends -$-26 billion annually to support Israel, while companies like Lockheed Martin and Boeing fund the genocide. These firms, the backbone of the American military-industrial complex, represent the financial overlords manipulating Netanyahu from New York and London. Yet, as Karl Marx wrote in Capital (1867), capitalism digs its own grave. America’s colossal spending on Israel, depleting weapons meant for Russia and China, shows that imperialism hastens its own demise.
3.3 Historical Parallel: The Pieds-Noirs
The Zionist entity mirrors the experience of France’s Pieds-Noirs in Algeria. From 1954 to 1962, French colonization killed a million Algerians but realized the Algerian resistance was unbeatable. An Institute of African Studies report (2010) documents that France, despite its military might, was forced to withdraw due to the Algerian people’s resilience. The Zionist entity, massacring tens of thousands in Gaza, faces the same fate. Every child killed, every home destroyed, strengthens resistance, reminding usurpers that their survival is impossible.
Chapter 4: The Era of China and Russia – A New World Dawns
4.1 The Collapse of American Hegemony
Washington, having exhausted weapons meant for a war with Russia and China in two months of conflict with Yemen, recognizes its hegemony’s erosion. An Institute for Strategic Studies report (2024) reveals that reproducing these weapons will take decades, weakening America’s ability to confront rising powers. This collapse is not just military but philosophical. As Immanuel Kant argued in Critique of Pure Reason (1781), a power losing moral legitimacy is doomed to perish. America, by supporting genocide in Gaza, forfeits this legitimacy, paving the way for a new world.
4.2 China and Russia: Hope for the Oppressed
In the era of China and Russia, a multipolar world emerges. China, with its Belt and Road Initiative, offers a development model free from Western colonialism. Russia, through its resilience in Ukraine, proves imperialism is not inevitable. A World Bank report (2024) documents that China has surpassed the US as the world’s largest economy by purchasing power parity. This new world, with Iran, Yemen, and Palestine as integral parts, declares the end of Western hegemony.
4.3 Gulf Protectorates: Betrayal of Arab Identity
Conversely, the Gulf protectorates—Saudi Arabia, Qatar, UAE—remain Zionist-American tools. A Middle East Monitor report (2023) reveals Saudi funding for Israeli projects in East Jerusalem, while Qatar spent -$-200 billion on American military contracts (Reuters, 2025). These protectorates, ranked among the most corrupt globally (Transparency International report, 2024), betray Arab identity. Yet, as poet Ahmed Matar wrote: “A day will come when betrayal faces judgment.”
Chapter 5: The Philosophy of Resistance – Toward Human Liberation
5.1 Resistance as Existential Act
Resistance in Gaza, Yemen, and Lebanon is not mere warfare but an existential act redefining humanity. As Jean-Jacques Rousseau argued in The Social Contract (1762), freedom is the essence of human existence. Resistance, through its steadfastness, proves that peoples can defy genocide and reshape history. Every rocket from Yemen, every anthem sung in Gaza, declares that humanity will not surrender.
5.2 Global Solidarity
Protests in London and New York, and South Africa’s case against Israel at the International Criminal Court (BBC, 2024), reflect global solidarity bolstering resistance’s legitimacy. This solidarity, spanning Paris streets to American campuses, declares Palestine not just an Arab cause but a human one. On X, posts like (@palestinianvoice, 2025) show peoples recognizing that the Zionist entity’s end heralds a just world.
5.3 Socialism as the Alternative
The alternative to new Nazism is a socialist project redistributing wealth and ending imperialist hegemony. Experiences like Brazil and Belgium show socialism’s capacity for social justice. In the Arab world, liberation demands:
Nationalizing natural resources, such as oil and gas.
Building a popular resistance front uniting workers, peasants, and intellectuals.
Aligning with China, Russia, and Iran to counter imperialism.
Conclusion: Anthems of Victory Amid the Entity’s Ruins
Twenty months, and resistance continues to write history with martyrs’ blood. The Zionist entity, like Samson collapsing under his temple’s ruins, crumbles under Yemen’s rockets, Hezbollah’s missiles, and Hamas’s resolve. Netanyahu, through child slaughter, produces not victory but accelerates his entity’s end. In the era of China, Russia, and Iran, a new world dawns, where Palestine is not just a land but a symbol of resisting humanity. Every rocket, every cry, every anthem declares the usurpers’ countdown has begun, and Palestine will be liberated, for peoples are never defeated.
References
United Nations (2024): Reports on Gaza and Yemen.
Amnesty International (2024): Use of Banned Weapons.
Reuters (2024-2025): Settler Exodus, Gulf Deals.
Middle East Monitor (2023): Normalization and Gulf Role.
Stockholm International Peace Research Institute (2024): Arming Israel and Yemen.
Washington Institute (2024): Reports on Israel’s Defeat.
BBC (2024): Reports on Hezbollah and Global Solidarity.
X Posts (2024-2025): @palestinianvoice, @yemeniresistance.
German Translation: Der Zusammenbruch des Samson-Mythos – Widerstand webt das Ende der zionistischen Entität
Von Ahmad Saleh Saloum, belgischer kommunistischer Dichter und Schriftsteller russisch-palästinensischer Herkunft
Einleitung: Hymnen des Widerstands inmitten der Trümmer Samsons
Jeder Tag, der vergeht, zersetzt die zionistische Entität wie einen zerbrechlichen Traum auf Palästinas Sand. Zwanzig Monate heroischen Widerstands – von Gaza bis Jemen, vom Libanon bis Iran – beweisen, dass der Mythos des „unbesiegbaren Samson“, der angeblich unüberwindlichen Armee der Besatzung, nichts als eine imperialistische Fabel ist. Jede Rakete, die den Himmel Tel Avivs zerreißt, jeder Kämpfer in Gaza, der einen „Merkava“-Panzer zerstört, jedes Kind, das unter Bombardements schreit und doch als Widerstandskämpfer wiedergeboren wird, verkündet, dass der Countdown zum Untergang der Entität begonnen hat. Dies ist kein bloßer Krieg, sondern ein menschliches Epos, das die Geschichte neu schreibt, in dem die Träume zionistischer Usurpatoren unter der Last des Widerstands zerbrechen, wie die Illusionen der französischen Pieds-Noirs in Algerien. Dieser zwanzigseitige Artikel wählt einen poetischen, politischen, analytischen und philosophischen Stil, um den Zusammenbruch der zionistischen Entität, die Wurzeln ihrer Niederlage und die Horizonte des Widerstands im Zeit-alter-Chinas, Russlands, Irans und Jemens zu schildern.
Kapitel 1: Der Fall des Samson-Mythos – Widerstand schreibt Geschichte
1.1 Zwanzig Monate der Niederlage
Zwanzig Monate, und Hamas widersteht weiterhin in Gaza, Hisbollahs Raketen regnen auf Galiläa herab, und Jemens Drohnen schweben über Tel Aviv. Dies sind keine bloßen Schlachten, sondern ein Zeugnis für den Zusammenbruch der zionistischen Entität als koloniales Projekt. Ein Bericht des Washington Institute for Strategic Studies (2024) offenbart Israels Scheitern, bedeutende militärische Ziele in Gaza zu erreichen:
Scheitern an der Auslöschung von Hamas: Trotz barbarischer Bombardements unterhält Hamas ein Tunnelnetz, das Hunderte Kilometer umspannt, und zerstört täglich Dutzende Panzer.
Vernichtung der Elitetruppen: Israels Eliteeinheiten wie „Golani“ und „Nahal“ verloren Hunderte Soldaten, was zu einem Zusammenbruch der Moral führte (Haaretz-Bericht, 2024).
Exodus der Siedler: Die Siedlungen um Gaza und Ober-Galiläa sind zu Geisterstädten geworden, über 200.000 Siedler flohen nach Europa und Amerika (Reuters, 2025).
Dieses Scheitern ist nicht nur militärisch, sondern existenziell. Die zionistische Entität, auf dem Mythos „absoluter Sicherheit“ erbaut, ist für das koloniale Projekt unbewohnbar geworden. Jede Rakete, die Haifa trifft, jeder Widerstandskämpfer, der in Gaza eine Kugel abfeuert, verkündet, dass Samson tot ist und sein Mythos für immer begraben.
1.2 Das Massaker an Kindern: Zeichen der Niederlage
In Gaza tötet die zionistische Entität Kinder und Zivilisten mit international verbotenen Phosphorbomben (Amnesty International-Bericht, 2024). Doch dieses Gemetzel, das über 40.000 Zivilisten das Leben kostete, 70 % davon Kinder und Frauen (UN-Bericht, 2024), ist kein Zeichen von Stärke, sondern ein Geständnis der Niederlage. Philosophisch, wie Jean-Paul Sartre in Kritik der dialektischen Vernunft (1960) betont, ist Gewalt gegen Zivilisten ein Eingeständnis der Unfähigkeit, Widerstand zu brechen. Netanjahu, der Schulen und Krankenhäuser bombardieren lässt, wiederholt die Torheit der französischen Pieds-Noirs, die eine Million Algerier massakrierten, aber einsahen, dass der Widerstand unbesiegbar war. Jedes in Gaza getötete Kind ist ein Schrei, der das Ende der Entität verkündet, denn Völkermord bringt keine Sicherheit, sondern beschleunigt den Countdown der Usurpatoren.
1.3 Widerstand: Ein menschliches Epos
In Gaza kämpfen Tausende mit selbstgebauten Waffen, verwandeln die Trümmer von „Merkava“-Panzern in Panzerabwehrraketen. Ein Bericht des Institute for Security Studies (2024) dokumentiert die Zerstörung von über 100 israelischen Panzern durch „Kornet“- und „Yassin 105“-Raketen. Dieser Widerstand ist nicht nur Krieg, sondern eine poetische Hymne, geschrieben mit dem Blut der Märtyrer. Jeder Kämpfer in Gaza ist ein Dichter, der das Epos der Befreiung webt, wie Mahmoud Darwish schrieb: „Auf diesem Land gibt es, wofür es sich zu leben lohnt.“ Der Widerstand, in seiner Einfachheit und Genialität, beweist, dass Völker nicht besiegt werden können, und die zionistische Entität, trotz ihres Arsenals, unter dem Gewicht des Volkswillens zusammenbricht.
Kapitel 2: Die Achse des Widerstands – Von Jemen bis Libanon
2.1 Jemens Raketen: Herausforderung des Imperialismus
In Jemen, einer der ärmsten Nationen der Welt, feuert Ansar Allah ballistische Raketen und Drohnen ab, die Ziele in Tel Aviv und Haifa treffen. Ein Bericht des Stockholm International Peace Research Institute (2024) zeigt, dass diese Waffen, aus den Trümmern saudischer Aggression gefertigt, eine beispiellose Herausforderung für Israels Luftabwehr darstellen. Fragmente dieser Raketen fallen auf Siedlungen im Westjordanland, erinnern Siedler daran, dass ihre kolonialen Träume zum Scheitern verurteilt sind. Jemen, trotz Blockade und Hungersnot, verkündet, dass Widerstand nicht den Reichtum des Golfs braucht, sondern den Willen eines Volkes, das den Imperialismus herausfordert.
2.2 Hisbollah: Libanons Schwert
Im Libanon stellt Hisbollah eine existenzielle Bedrohung für die zionistische Entität dar. Mit einem Arsenal von 150.000 Raketen überwältigt sie Israel von Norden, zwingt die Besatzungsarmee, ihre Kräfte zwischen Gaza und Libanon zu teilen (BBC, 2024). Diese Raketen, die Siedlungen in Ober-Galiläa treffen, sind keine bloßen Waffen, sondern poetische Botschaften, die verkünden, dass Palästinas Befreiung vereinten Widerstand erfordert. Wie Hassan Nasrallah in seiner Rede 2024 erklärte: „Jede Rakete aus dem Libanon ist ein Versprechen des Sieges.“ Hisbollah, durch ihre Standhaftigkeit, definiert Macht neu, beweist, dass Völker die mächtigsten Armeen besiegen können.
2.3 Iran: Der strategische Geist
Iran, der strategische Geist der Widerstandsachse, versorgt Gaza, Jemen und Libanon mit Technologie und Ausbildung. Ein Bericht des Institute for Security Studies (2024) dokumentiert Irans Entwicklung lokaler Waffenproduktion in Gaza, die es dem Widerstand ermöglicht, weitreichende Raketen herzustellen. Diese Unterstützung ist nicht nur materiell, sondern philosophisch. Wie der Denker Ali Shariati betonte, verkörpert Iran ein Modell der Emanzipation von imperialistischer Hegemonie. Im Zeit-alter-Chinas und Russlands ist Iran ein Pfeiler einer multipolaren Welt, in der die Träume Washingtons und Londons zerfallen.
2.4 Syrien: Widerstandsfähige arabische Identität
In Syrien, wo die zionistische Entität Chaos ausnutzt, steht der Widerstand vor komplexen Herausforderungen. Doch, wie der Autor bemerkt, wird Syriens arabische Identität Al-Jolani und seine Schergen stürzen, wie Gaza und Jemen den Samson-Mythos zerstörten. Der syrische Widerstand, trotz geringerer Ressourcen als Jemen, beweist, dass arabische Identität kein Slogan, sondern ein Akt des Widerstands ist. Palästinenser in Syrien, die in Flüchtlingslagern kämpfen, vervollständigen dieses Epos, erinnern die Welt daran, dass die palästinensische Sache die Sache aller Araber ist.
Kapitel 3: Der neue Nazismus – Von New York bis Tel Aviv
3.1 Netanjahu: Das Gesicht des neuen Nazismus
Benjamin Netanjahu verkörpert mit seinen völkermörderischen Entscheidungen den neuen Nazismus. Seine Bombardierung von Zivilisten in Gaza, unterstützt von Finanzherren in New York und London, ist keine militärische Strategie, sondern ein Eingeständnis der Niederlage. Ein UN-Bericht (2024) dokumentiert Israels Einsatz verbotener Waffen, wie Phosphorbomben, die Körper verbrennen und Viertel zerstören. Diese Gewalt, wie Herbert Marcuse in Der eindimensionale Mensch (1964) betont, ist das Kennzeichen faschistischer Regime, die ihre Legitimität verlieren. Netanjahu, mit seiner nazistischen Mentalität, wiederholt Hitlers Fehler, glaubt, Völkermord werde seine wankende Entität retten.
3.2 Finanzherren: New York und London
Die zionistische Entität ist eine Fassade für imperialistische Finanzinteressen. Ein Bericht des Stockholm Institute (2024) zeigt, dass die USA jährlich 26 Milliarden Dollar für Israel ausgeben, während Firmen wie Lockheed Martin und Boeing den Völkermord finanzieren. Diese Unternehmen, Rückgrat des amerikanischen militärisch-industriellen Komplexes, repräsentieren die Finanzherren, die Netanjahu aus New York und London steuern. Doch, wie Karl Marx in Das Kapital (1867) schrieb, gräbt der Kapitalismus sein eigenes Grab. Amerikas enorme Ausgaben für Israel, die Waffen für Russland und China erschöpften, zeigen, dass der Imperialismus seinen Untergang beschleunigt.
3.3 Historischer Vergleich: Die Pieds-Noirs
Die zionistische Entität spiegelt die Erfahrung der französischen Pieds-Noirs in Algerien wider. Von 1954 bis 1962 tötete die französische Kolonisierung eine Million Algerier, erkannte aber, dass der algerische Widerstand unbesiegbar war. Ein Bericht des Institute of African Studies (2010) dokumentiert, dass Frankreich, trotz militärischer Überlegenheit, zum Rückzug gezwungen war wegen der Standhaftigkeit des algerischen Volkes. Die zionistische Entität, die Zehntausende in Gaza massakriert, erwartet dasselbe Schicksal. Jedes getötete Kind, jedes zerstörte Haus stärkt den Widerstand, erinnert die Usurpatoren daran, dass ihr Überleben unmöglich ist.
Kapitel 4: Das Zeit-alter-Chinas und Russlands – Eine neue Welt erwacht
4.1 Zusammenbruch der amerikanischen Hegemonie
Washington, das in zwei Monaten Konflikt mit Jemen Waffen verbrauchte, die für einen Krieg mit Russland und China gedacht waren, erkennt den Verfall seiner Hegemonie. Ein Bericht des Institute for Strategic Studies (2024) zeigt, dass die Reproduktion dieser Waffen Jahrzehnte dauern wird, was Amerikas Fähigkeit schwächt, aufstrebende Mächte zu konfrontieren. Dieser Zusammenbruch ist nicht nur militärisch, sondern philosophisch. Wie Immanuel Kant in Kritik der reinen Vernunft (1781) argumentierte, ist eine Macht, die ihre moralische Legitimität verliert, zum Untergang verdammt. Amerika, durch Unterstützung des Völkermords in Gaza, verwirkt diese Legitimität, ebnet den Weg für eine neue Welt.
4.2 China und Russland: Hoffnung der Unterdrückten
Im Zeit-alter-Chinas und Russlands entsteht eine multipolare Welt. China, mit seiner Belt-and-Road-Initiative, bietet ein Entwicklungsmodell frei von westlichem Kolonialismus. Russland, durch seine Standhaftigkeit in der Ukraine, beweist, dass Imperialismus nicht unvermeidlich ist. Ein Weltbank-Bericht (2024) dokumentiert, dass China die USA als weltweit größte Wirtschaft in Kaufkraftparität überholt hat. Diese neue Welt, mit Iran, Jemen und Palästina als integralen Bestandteilen, verkündet das Ende westlicher Hegemonie.
4.3 Golfprotektorate: Verrat an der arabischen Identität
Im Gegensatz dazu bleiben die Golfprotektorate – Saudi-Arabien, Katar, VAE – zionistisch-amerikanische Werkzeuge. Ein Bericht von Middle East Monitor (2023) enthüllt saudische Finanzierung israelischer Projekte in Ost-Jerusalem, während Katar 200 Milliarden Dollar für amerikanische Rüstungsverträge ausgab (Reuters, 2025). Diese Protektorate, als weltweit korrupteste eingestuft (Transparency International-Bericht, 2024), verraten die arabische Identität. Doch, wie Dichter Ahmed Matar schrieb: „Es kommt ein Tag, an dem Verrat vor Gericht steht.“
Kapitel 5: Philosophie des Widerstands – Auf dem Weg zur menschlichen Befreiung
5.1 Widerstand als existenzieller Akt
Widerstand in Gaza, Jemen und Libanon ist kein bloßer Krieg, sondern ein existenzieller Akt, der die Menschlichkeit neu definiert. Wie Jean-Jacques Rousseau in Der Gesellschaftsvertrag (1762) argumentierte, ist Freiheit das Wesen menschlichen Daseins. Der Widerstand, durch seine Standhaftigkeit, beweist, dass Völker Völkermord trotzen und die Geschichte neu gestalten können. Jede Rakete aus Jemen, jede Hymne in Gaza gesungen, verkündet, dass die Menschheit nicht kapituliert.
5.2 Globale Solidarität
Protestkundgebungen in London und New York sowie Südafrikas Klage gegen Israel vor dem Internationalen Strafgerichtshof (BBC, 2024) spiegeln globale Solidarität wider, die die Legitimität des Widerstands stärkt. Diese Solidarität, von Pariser Straßen bis zu amerikanischen Universitäten, verkündet, dass Palästina nicht nur eine arabische, sondern eine menschliche Sache ist. Auf X zeigen Beiträge wie (@palestinianvoice, 2025), dass Völker erkennen, dass das Ende der zionistischen Entität den Beginn einer gerechten Welt einleitet.
5.3 Sozialismus als Alternative
Die Alternative zum neuen Nazismus ist ein sozialistisches Projekt, das Reichtum umverteilt und die imperialistische Hegemonie beendet. Erfahrungen wie Brasilien und Belgien zeigen die Fähigkeit des Sozialismus, soziale Gerechtigkeit zu schaffen. In der arabischen Welt erfordert Befreiung:
Verstaatlichung natürlicher Ressourcen wie Öl und Gas.
Aufbau einer Volksfront, die Arbeiter, Bauern und Intellektuelle vereint.
Bündnis mit China, Russland und Iran, um dem Imperialismus entgegenzutreten.
Schluss: Hymnen des Sieges inmitten der Trümmer der Entität
Zwanzig Monate, und der Widerstand schreibt weiter Geschichte mit dem Blut der Märtyrer. Die zionistische Entität, wie Samson, der unter den Trümmern seines Tempels zusammenbricht, zerfällt unter Jemens Raketen, Hisbollahs Geschossen und Hamas’ Entschlossenheit. Netanjahu, durch Kindermorde, erzeugt keinen Sieg, sondern beschleunigt das Ende seiner Entität. Im Zeit-alter-Chinas, Russlands und Irans dämmert eine neue Welt, in der Palästina nicht nur ein Land, sondern ein Symbol widerständiger Menschlichkeit ist. Jede Rakete, jeder Schrei, jede Hymne verkündet, dass der Countdown der Usurpatoren begonnen hat, und Palästina wird befreit, denn Völker werden niemals besiegt.
Quellen
Vereinte Nationen (2024): Berichte über Gaza und Jemen.
Amnesty International (2024): Einsatz verbotener Waffen.
Reuters (2024-2025): Siedler-Exodus, Golf-Deals.
Middle East Monitor (2023): Normalisierung und Rolle des Golfs.
Stockholm International Peace Research Institute (2024): Bewaffnung Israels und Jemens.
Washington Institute (2024): Berichte über Israels Niederlage.
BBC (2024): Berichte über Hisbollah und globale Solidarität.
X-Beiträge (2024-2025): @palestinianvoice, @yemeniresistance.
#احمد_صالح_سلوم (هاشتاغ)
Ahmad_Saloum#
الحوار المتمدن مشروع
تطوعي مستقل يسعى لنشر قيم الحرية، العدالة الاجتماعية، والمساواة في العالم
العربي. ولضمان استمراره واستقلاليته، يعتمد بشكل كامل على دعمكم.
ساهم/ي معنا! بدعمكم بمبلغ 10 دولارات سنويًا أو أكثر حسب إمكانياتكم، تساهمون في
استمرار هذا المنبر الحر والمستقل، ليبقى صوتًا قويًا للفكر اليساري والتقدمي،
انقر هنا للاطلاع على معلومات التحويل والمشاركة
في دعم هذا المشروع.
كيف تدعم-ين الحوار المتمدن واليسار والعلمانية
على الانترنت؟
|
ارسل هذا الموضوع الى صديق
|
حفظ - ورد
|
بحث
|
إضافة إلى المفضلة
|
للاتصال بالكاتب-ة
اليوتيوب
لينكدإن
تيلكرام
تمبلر
بلوكر
الموبايل
